This is just what I came accross while browsing greek newspapers, and thought it would be of some interest here.
All passages are copied here without prior permission.
Quoting them in this page does not mean that I adopt any opinions, explicit or implied, expressed in the articles.

All articles are sorted by date. To read them you will need greek fonts. To download greek fonts click here

Από την Ελευθεροτυπία, 30 Ιουνίου 1997:

Δεκάδες χιλιάδες ομοφυλόφιλοι, αλλά και πολυάριθμοι υποστηρικτές τους πραγματοποίησαν ογκωδέστατες διαδηλώσεις το περασμένο Σάββατο σε πολλές πόλεις του κόσμου, με αφορμή τη μέρα της «Ομοφυλόφιλης Yπερηφάνειας».
Στην Eυρώπη μεγάλες πορείες πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της Aυστρίας, της Ολλανδίας, της Iσπανίας, και της Γερμανίας. H μεγαλύτερη ήταν όμως αυτή που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι.
Οπως μεταδίδει η ανταποκρίτριά μας HPA ΦEΛΟYKATZH:
H ευρωδιαδήλωση των ομοφυλόφιλων
H πιο μεγάλη διαδήλωση ομοφυλόφιλων που έγινε ποτέ στην Eυρώπη, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στο Παρίσι. Mια γιγάντια ευρωδιαδήλωση που συγκέντρωσε 300.000 άτομα, σύμφωνα με τους οργανωτές, 120.000, σύμφωνα με την Aστυνομία, και ήταν το αποκορύφωμα σειράς εκδηλώσεων που είχαν οργανωθεί όλη την εβδομάδα. H διαδήλωση ήταν θεαματική και είχε τη μορφή γιορτής καρναβαλιού, με άμαξες και μεταμφιεσμένους, με μοντέρνους ρυθμούς μουσικής και προκλητικές εμφανίσεις. Tραγουδώντας και χορεύοντας οι διαδηλωτές της «Eυρωπαϊκής Yπερηφάνειας - Eυρωπράιντ» διέσχισαν το κέντρο του Παρισιού με συνθήματα όπως «τολμάμε να αγωνιζόμαστε, να αγαπάμε. Ούτε ρατσισμός ούτε σεξισμός ούτε ομοφοβία». «Aγαπάμε και θέλουμε ένα συμβόλαιο κοινωνικής ένωσης με το σύντροφό μας». H διαδήλωση κατέληξε το βράδυ στο πάρκο Pεϊγί, για ένα γιγάντιο υπαίθριο κονσέρτο που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Στην πορεία του «Eυρωπράιντ» έλαβαν μέρος πολυάριθμοι εκπρόσωποι οργανώσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου και των ομοφυλόφιλων, πολιτικές προσωπικότητες από το Σ.K. όπως ο Zακ Λανγκ, ο Mπερτράν Nτε Λα Nοέ, ενώ τους Πράσινους εκπροσώπησαν η υπουργός Περιβάλλοντος Nτομινίκ Bουανέ και ο αντιπρόεδρος του Kοινοβουλίου Iβ Kοσέ. H Nτομινίκ Bουανέ δήλωσε ότι «κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να ζήσει τη σεξουαλικότητά του όπως θέλει, με σεβασμό των άλλων. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να συνάψει δεσμό με ένα άτομο του ίδιου φύλου ή με ετερόφυλο. Οσο ο νόμος είναι σε απόσταση από τα κοινωνικά ήθη, τόσο ευνοούνται οι συμπεριφορές μισαλλοδοξίας».
Iσα δικαιώματα
H διαδήλωση των ομοφυλόφιλων έγινε σε μια στιγμή που η σοσιαλιστική κυβέρνηση στη Γαλλία έχει αναλάβει την υποχρέωση να εγκρίνει νομοσχέδιο που έχουν καταθέσει 20 βουλευτές της πλειοψηφίας και το οποίο θα καθιερώνει ένα «συμβόλαιο δημόσιας και κοινωνικής ένωσης» που θα εξασφαλίζει στους ομοφυλόφιλους τα ίδια περίπου δικαιώματα, νομικά, φορολογικά, κοινωνικά, κληρονομικά, με ένα παντρεμένο ζευγάρι ετεροφύλων. Οι οργανώσεις ομοφυλοφίλων εκφράζουν ικανοποίηση για την προοπτική μιας τέτοιας ρύθμισης και επαγρυπνούν για την υλοποίηση της νομοθεσίας. H υπουργός Δικαιοσύνης Eλιζαμπέθ Γκιγκού δήλωσε ότι το «συμβόλαιο κοινωνικής ένωσης» θα αφορά όχι μόνο τους ομοφυλόφιλους, αλλά και άτομα που συμβιώνουν, όπως αδέλφια, γονείς με παιδιά, φίλους, ηλικιωμένα άτομα, χωρίς το κράτος να ελέγχει αν οι δύο σύντροφοι έχουν, είτε όχι σεξουαλικές σχέσεις». Eφ' όσον επιθυμούν να συνάψουν συμβόλαιο ένωσης αντίστοιχο με πιστοποιητικό γάμου, ο νόμος θα τους παρέχει το δικαίωμα.
Πιστοποιητικό συμβίωσης
Tο Σεπτέμβριο του 1995, ο δήμαρχος του Σεν Nαζέρ Zοέλ Mπατό, (Kίνημα των Πολιτών) είχε αποφασίσει να δίνει πιστοποιητικά συμβίωσης σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων. Aλλοι δήμαρχοι της Aριστεράς είχαν ακολουθήσει το παράδειγμά του. Ομως οι περισσότεροι δήμαρχοι της κKεντροδεξιάς είχαν αρνηθεί να δώσουν τέτοια πιστοποιητικά. Tώρα η σοσιαλιστική κυβέρνηση προωθεί γενικότερη νομοθετική ρύθμιση με τα «συμβόλαια κοινωνικής ένωσης». Οι ομοφυλόφιλοι θέλησαν το Σάββατο με την πανευρωπαϊκή τους διαδήλωση να δείξουν ότι είναι πολίτες σαν όλους τους άλλους και ότι πρέπει να συμμετέχουν επί ίσοις όροις σε όλα τα επίπεδα χωρίς διακρίσεις και περιορισμούς. Προς το παρόν το «συμβόλαιο» τους ικανοποιεί. Προοπτική τους όμως είναι να ζητήσουν αργότερα πλήρη ισότητα, με την παροχή δικαιώματος για υιοθεσία παιδιών και τεχνητή γονιμοποίηση.

Τα «γκέτο» δεν υπάρχουν πια
ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΦΙΛΟΜΟΦΥΛΩΝ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ
Ήταν η πρώτη μέρα που το τελευταίο εικοσαήμερο στο Παρίσι δεν έβρεξε. Ήταν η μέρα που έγινε η μεγάλη διαδήλωση των φιλομοφύλων, λες και ο άρχοντας των ουρανών το έκανε για το χατίρι τους, για να μπορούν να λάμπουν τα μαύρα γυαλιστερά κορμιά τους πάνω στα άρματα της πορείας, με την ξέφρενη τέκνο, σόουλ και χάουζ μουσική.
ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, πολύ πριν από τη μία, η πλατεία της Δημοκρατίας, απ' όπου ξεκινούν όλες οι μεγάλες πορείες στο Παρίσι, άρχισε να γεμίζει με κάθε λογής ζευγάρια, ετερόφυλα και ομόφυλα, πριν φθάσουν οι οργανωμένες αντιπροσωπείες, από τις διάφορες χώρες, που μαζί με τα διαφημιστικά φορτηγά των εξειδικευμένων «γκέι» μαγαζιών του Παρισιού, θα αποτελούσαν, στη συνέχεια, τον κορμό της τεράστιας σε όγκο και ενθουσιασμό αυτής πορείας.
Η τσίκνα από τα υπαίθρια σουβλάκια σε έκανε προς στιγμή να μπερδευτείς, μήπως και βρισκόσουν στην Ελλάδα. (Συρτάκι και σουβλάκι, όχι δυστυχώς ακόμα η φέτα, είναι τα μόνα είδη που εξάγουμε). Αλλά γρήγορα συνερχόσουν από το πολυεθνικό των προσκυνητών, το ετεροχρονισμένο Καρναβάλι τύπου Πάτρας, και κυρίως με το έντυπο υλικό που μοιραζόταν στους περαστικούς, για την ενημέρωσή τους.
Από τον Μάη του '68 είχα να δω τόση συγκεντρωμένη προοδευτική νεολαία, με τέτοιο κέφι και τέτοια σοβαρότητα μαζί. Ακροζυγιασμένη στο μεταίχμιο του θεάματος και του άρτου, οι άνθρωποι που διαδήλωναν δεν έμοιαζαν σαν να έβγαιναν από ένα γκέτο (αφού το γκέτο τους καταργήθηκε εδώ και περίπου μία δεκαετία με την εισβολή του AIDS στον κοινωνικό προβληματισμό). Μοιάζαν αντίθετα άνθρωποι με μια δική τους αισθητική στα ρούχα, στα φαγητά, στα ακούσματα, στον τρόπο αποφυγής της πλήξης και του νόμου της εντροπίας. Ζητώντας από την Πολιτεία να τους αναγνωριστεί νομικά το δικαίωμα του ζευγαρώματος και ό,τι αυτό συνεπάγεται, ακόμα και την οικονομική ελάφρυνση που έχει ένα ετερόφυλο.
Βέβαια στην Ελλάδα ακόμα Μετρό δεν έχουμε, αλλά έχουμε δώσει το μέτρο από τα αρχαία χρόνια και το όνομα στα νεώτερα, τουλάχιστον στις γυναίκες. Το νησί της Λέσβου έτσι είχε την τιμητική του με τις γυναίκες, που αποτελούσαν όχι τη ραχοκοκαλιά, αλλά την οσφυϊκή χώρα της διαδήλωσης. Η place Republique, η πλατεία της Δημοκρατίας, είναι μια ωοειδής πλατεία, τέσσερις φορές το μέγεθος της πιάτσα Ναβόνα της Ρώμης, όπου όμως, όπως και στη ρωμαϊκή αρένα, οι δρόμοι συρρέοντας προς το σιντριβάνι-άγαλμα, εκχέουν ακτινωτά τα τροχοφόρα ή τους πεζούς τους.
Οι φυλές της Γης, που αντιπροσωπεύονταν σε αυτήν την πολυφυλετική σύναξη, από τους Λάπωνες και τους Ιάπωνες, μέχρι τους Άραβες και τους Εβραίους με τα χαρακτηριστικά καλπάκια, οι λίγοι αστυνομικοί με στολή, καθώς και οι εκπρόσωποι των καθολικών διαμαρτυρομένων, όλοι αυτοί και αυτές, έδιναν την εικόνα ενός αμαλγάματος (αυτό που κυρίως κυνήγησε ο Χίτλερ) του αποκεφαλισμένου ταμπού, ακριβώς πριν η κεφαλή της πορείας φθάσει στη Βαστίλλη, όπου αποκεφαλίστηκε το ταμπού της βασιλείας πριν από 204 χρόνια.
Η διαδήλωση δεν είχε συνθήματα αντι-μααστριχτικά. Είχε α-αστρικά αιτήματα, όπως το να επιτραπεί η τεχνητή γονιμοποίηση στις γυναίκες (και αργότερα, γιατί όχι; και στους άνδρες, με τις προόδους της φυλογεννητικής), ώστε ανύπαντρη λεσβία να είναι και μητέρα νόμιμου παιδιού με τη σύντροφό της.
Το τι ζητάει το συνδικάτο των φιλομοφύλων θα πρέπει να σας είναι ήδη γνωστό από την κάλυψη της διαδήλωσης στα ΜΜΕ. Εκείνο που ίσως να μη γνωρίζετε, είναι η ατμόσφαιρα όπου συντελέστηκε το χάπενινγκ αυτό: δηλαδή το συγκρατημένο κέφι με τονισμό του πένθους που ταιριάζει στην Ηλέκτρα. Την αυτοειρωνευόμενη μαχητικότητα. Το σύνθημα πως η καταπολέμηση του AIDS είναι κυρίως το θλιβερό προνόμιο των τοξικομανών και όχι των ομοφυλοφίλων. Η πίστη πως η ισότητα των φύλων είναι πια ξεπερασμένο σύνθημα κι εκείνο που προέχει είναι η ισότητα των ομοφύλων. Τέλος, ο ρομαντισμός που πρέπει να είναι η απαρχή μιας σχέσης, ενός δεσμού και όχι το συμφέρον. Και εν πάση περιπτώσει πως η προίκα της νύφης δεν έχει καμία σχέση με το ομόηχο αγγλικό του γαμπρού.
Και αφού στην εφημερίδα περίσσευαν οι καταχωρήσεις του CFES (Centre Francais d' Education pour la Sante = Γαλλικό Κέντρο για την Αγωγή της Υγείας) για το βούτυρο και τη βαζελίνη ως φθοροποιών ουσιών του προφυλακτικού και προτεινόταν η χρήση προϊόντων με βάση ένα «ζελ» του νερού (Bartoline, Hyalomiel, Hydragel, Promicia κ.λπ.) γυρνώντας σπίτι μου, από νοσταλγία, άνοιξα τα «Καλιαρντά», το κλασικό πόνημα του Ηλία Πετρόπουλου μόνο για να διαπιστώσω πόσο φτωχαίνει η γλώσσα μας και σε αυτό ακόμα τον χώρο. «Υπάρχουν», γράφει ο Πετρόπουλος, «σαράντα πέντε συνώνυμα για τη λέξη φιλομόφυλος [...]. Ανέμη κι ανεμόμυλος, αρτίστα του βουβού, λατέρνα και με πολλή ειρωνεία λαίδη. Αποφεύγεται συστηματικά η κοινή λέξη π...». Δηλαδή η μόνη που στις μέρες μας απέμεινε.
Βασίλης Βασιλικός

Τα 16 χρόνια συναίνεση για «γκέι»
ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ-ορόσημο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάνθηκε προχθές ότι η νόμιμη ηλικία για τη σύναψη συναινετικών ομοφυλοφιλικών σχέσεων είναι τα 16 χρόνια.
Η Επιτροπή χαρακτήρισε πολιτική διακρίσεων τη διατήρηση υψηλότερων ορίων ηλικίας για τη σύναψη ομοφυλοφιλικών σχέσεων από ό,τι για τη σύναψη ετεροφυλοφιλικών σχέσεων ­ πολιτική που εφαρμόζει η Βρετανία. Ευθυγραμμιζόμενος με την απόφαση του Στρασβούργου, ο Βρετανός υπουργός Εσωτερικών Τζακ Στρο δήλωσε ότι θα παρουσιάσει νομοσχέδιο στη Βουλή, με το οποίο θα μειώνεται το νόμιμο όριο ηλικίας για τη σύναψη συναινετικών ομοφυλοφιλικών σχέσεων από τα 18 στα 16 χρόνια. Περισσότερες από 100 διώξεις κατά ανηλίκων «γκέι» πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στη Βρετανία.
Σύμφωνα με στοιχεία του Βρετανικού Ιατρικού Συλλόγου, που συνετέλεσαν στην απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το ισχύον υψηλό όριο ηλικίας εκθέτει πολλούς νεαρούς ομοφυλόφιλους στους κινδύνους του AIDS, καθώς, φοβούμενοι τις συνέπειες, αποφεύγουν να ζητήσουν ιατρική συνδρομή. Στατιστικά, η μέση ηλικία για την πρώτη ομοφυλοφιλική εμπειρία είναι τα 15,7 χρόνια, διαπιστώνουν οι Βρετανοί γιατροί.

Μια δεύτερη ευκαιρία για το «τρίτο φύλο»
Το χειρουργείο; Σαν... αλλαγή χρώματος μαλλιών είναι! Γιατί πια η απόφαση έχει παρθεί. Η επέμβαση είναι το πιο εύκολο

Τρανσέξουαλς ­ με δύο εβδομάδες έντονης παρουσίας στο λεξιλόγιό μας. Και όπως η γλώσσα κλωθογυρίζει τα ξενικά τα σύμφωνα, γίνεται ο ήχος καραμέλα και κανείς πια δεν ξέρει τι σημαίνει. Τρανσέξουαλς ­ εικόνα να παίζει στο μυαλό μέσα σε οθόνη τηλεόρασης και στο καρέ μια κάποια Τζένη σε ατέλειωτη απαγγελία για την Εισαγγελία... Τρανσέξουαλς ­ off στο τηλεκοντρόλ! Η Τζένη χάνεται. Εκείνοι; Τρανσέξουαλς ­ ο Παύλος, ο Νίκος, η Δήμητρα. Οι εκπρόσωποι του τρίτου αριθμητικά φύλου, που ούτε όταν η διάσταση ανάμεσα στο σώμα και στην ψυχή τους έχασκε σαν βάραθρο ανοικτό δεν ένιωσαν ποτέ Παυλίνα, Νίκη και Δημήτρης. Τρανσέξουαλς ­ ναι, είναι! Αλλά ποτέ δεν διανοήθηκαν να εκδοθούν ή να ξεπουλήσουν το φύλο τους ­ ή αυτό που ένιωθαν για φύλο τους. Τρανσέξουαλς ­ που διέπραξαν, λέει, ύβρι γιατί αν και άνθρωποι ζήτησαν να διορθώσουν στη σάρκα τους το λάθος του Θεού. Τρανσέξουαλς. Θέλετε να δείτε τι σημαίνει ρατσισμός; Δώστε έναν ορισμό της λέξης τώρα. Υστερα ακούστε τους να μιλούν.

«Σε ψάχνει ένας κοντούλης νεαρός». Η φωνή του κλητήρα στο τηλέφωνο μισό λεπτό προτού ο Παύλος εμφανισθεί στην πόρτα του γραφείου μου. Σακάκι καφέ, με λεπτή ρίγα λευκή, γιλέκο ομοιόχρωμο και πουκάμισο απλό. Χαμογελά. «Τι γίνεται;».

Ισως ο Παύλος να καταλάβαινε την αμηχανία μου αν προηγουμένως δεν είχα μιλήσει με τον Νίκο και τη Δήμητρα στο τηλέφωνο. Ισως και τώρα να την κατάλαβε αλλά να ήταν αρκετά κύριος για να μην το δείξει. Ισως και να έχει συνηθίσει πια, οπότε γι' αυτόν η δική μου αμηχανία δεν έχει καμία σημασία... Οπως και να είναι, ο Παύλος χαμογελά με το που με πιάνει να κοιτάζω το γιλέκο του. «Παλιά το φορούσα για να κρύβω το στήθος μου... Μετά τη μαστεκτομή, την περασμένη εβδομάδα, μπορώ απλά να το φοράω επειδή μ' αρέσει».

Ο Παύλος γεννήθηκε γυναίκα. Ή μάλλον όχι. Ο Παύλος γεννήθηκε σε γυναικείο σώμα. Αλλά μόνο αν τον γνωρίζατε, θα καταλαβαίνατε τι διαφορά έχουν αυτές οι δύο φράσεις μεταξύ τους.

«Από έξι χρονών ζούσα με την ανυπομονησία: "Πότε επιτέλους θα αλλάξω; Πότε θα γίνω αγόρι;". Είχα τη θεία μου και από τα εννέα μου της έκανα τα νεύρα... κρόσσια! "Βάλε φούστα!" αυτή, "ποτέ!" εγώ. Μόνο στις παρελάσεις στο δημοτικό αναγκαζόμουν να τη φορέσω. Και είχα βρει το κόλπο, στη γωνία του δρόμου να με περιμένει η αδελφή μου με τα ρούχα μου. Να βγάλω τη σιχαμένη τη φούστα για να βάλω παντελόνι! Αργότερα εφηύρα κάτι πιο αποτελεσματικό. Χώθηκα στη Φιλαρμονική, έκανα... ταχύρρυθμα μαθήματα και έμαθα μουσική μέσα σε τρεις μήνες και έτσι πάει η φούστα μια και καλή! Μόνο που λίγο μετά μου ήρθε περίοδος... Φρίκη!».

Μία εβδομάδα πριν ο Παύλος έκανε μαστεκτομή και υστερεκτομή. Τον Απρίλιο θα κάνει την τελική επέμβαση. Το σώμα του πια θα είναι ανδρικό. Γιατί; Αίτια ψυχολογικά, γονίδια, DNA... όλα χαμένα στους λαβυρίνθους του ανθρώπινου εγκεφάλου, μη ανιχνεύσιμα. Νέες θεωρίες που τώρα αναπτύσσονται μιλούν για κληρονομικότητα· για μια ιδιοτροπία της φύσης που κάποια γονίδια την περνούν από γενιά σε γενιά και έτσι στην ίδια οικογένεια ή στην ίδια περιοχή ή σε ένα συγκεκριμένο κράτος είναι πολύ μεγαλύτερο το ποσοστό της. Μα κλινικά τίποτε δεν έχει αποδειχθεί. Λοιπόν, γιατί; «Γιατί γεννήθηκα άνδρας!». Απλά.

«Νιώθω σαν να μ' έχουν ευνουχίσει από τότε που γεννήθηκα. Μια ζωή θυμάμαι αυτήν την ανυπομονησία, τον πόθο να βιώσω επιτέλους τη φύση μου την πραγματική να μου καταστρέφει τις πιο όμορφες στιγμές μου. Είναι αυτό το πράγμα, κάπου εκεί, στα έξι ή στα επτά σου... Σου 'ρχεται ένα φλας και πια ξέρεις ότι είσαι άνδρας, κι ας λένε οι άλλοι ό,τι θέλουν. Για σένα το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω». Επιμονή. Ισως ένα από εκείνα τα χαρακτηριστικά που το γυναικείο του μέρος αρνείται να απολέσει: τίποτε δεν μετρά πέρα από την επιθυμία του να ζήσει στην αληθινή του υπόσταση. Οι τρανσέξουαλ που γεννιούνται άνδρες είναι πιο διαλλακτικοί· οι γυναίκες, όχι. Ο,τι κι αν πει ο κόσμος, όποια αντίδραση κι αν δεχθούν, δεν θα σταματήσουν προτού φθάσουν στο τελευταίο βήμα, προτού ο προσδιορισμός τους αλλάξει, προτού το «εκείνη» γίνει «εκείνος».

Η διάγνωση της διαφορετικότητας

Και η διαδικασία ξεκινά. Οχι από τον πλαστικό χειρουργό· από τον ψυχολόγο. Ενας αντικατοπτρισμός της ιατρικής, αντίστοιχος με εκείνον του ψεύτικου φύλου στο κορμί τους: αν ο πλαστικός χειρουργός μοιάζει να είναι εκείνος που κάνει την αλλαγή, στην πραγματικότητα πολύ πριν από το χειρουργικό τραπέζι όλα έχουν τελειώσει. Ο ψυχολόγος έχει ήδη διαγνώσει τη διαφορετικότητα του επισκέπτη του. Ξέρει ότι δεν αντιμετωπίζει μια κατάσταση παροδική, μια πρόσκαιρη ομοφυλοφιλική τάση σαν αυτές της εφηβείας ­ γιατί τα στατιστικά στοιχεία λένε πως το 80% των ανδρών και το 45% των γυναικών σε κάποια φάση της ζωής τους έζησαν κάποια ομοφυλοφιλική επαφή, χωρίς αυτό να τους καθιστά ομοφυλοφίλους. Μα η περίπτωσή μας τίποτε δεν έχει να κάνει με αυτό. Εδώ η επέμβαση είναι μονάχα η επικύρωση της αλήθειας. Σαν να πετάει η ψυχή σου γέφυρα στο σώμα σου και εκείνο να τη διασχίζει χωρίς δεύτερη σκέψη.

«Δεν φοβάσαι;». «Τι;» ­ έκπληκτος ο Παύλος. «Μα... την εγχείρηση». «Τι μου λες τώρα; Είναι σαν να ρωτάς έναν άρρωστο από καρκίνο αν φοβάται να τον βγάλει!». Κανένας τους δεν το φοβήθηκε. Ούτε ο Νίκος. «Να φοβηθώ; Εσύ φοβάσαι να ζήσεις; Εγώ γιατί να φοβηθώ;». Είναι 18,5 χρόνων ­ έγινε άνδρας πριν από έξι μήνες. Με το που ενηλικιώθηκε έκανε την επέμβαση. Ούτε η Δήμητρα φοβήθηκε. «Το χειρουργείο; Σαν... αλλαγή χρώματος μαλλιών είναι! Γιατί πια η απόφαση έχει παρθεί. Η επέμβαση είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να φθάσεις ως εκεί». Η Δήμητρα έγινε γυναίκα στα 19 της. Εχουν περάσει χρόνια κι όμως κάποιες νύχτες βλέπει ακόμη στον ύπνο της ότι δεν έκανε ποτέ την εγχείρηση, ότι είναι πάλι άνδρας. Και αυτός είναι ο πιο φοβερός εφιάλτης της· τόσο άγριος όσο όμορφη ήταν εκείνη η στιγμή. «Με το που σηκώθηκα από τη νάρκωση μπορεί να μην μπορούσα να βαδίσω αλλά... πετούσα! Πετούσα με άλλα φτερά, αυτά του νέου μου κορμιού, της καθαυτής προσωπικότητάς μου».

«Υπερβολικό...» θα πείτε. Αλλά πάλι ίσως και όχι. Οταν έχεις περάσει τόσα... «Δεν ξέρεις πώς είναι... Πηγαίνεις σε ραντεβού για μια δουλειά. Ξέρεις ότι έχεις όλα τα προσόντα. Σου αρέσει η συγκεκριμένη δουλειά. Μιλάς με τον υπεύθυνο και βλέπεις που σου χαμογελάει, ξέρεις ότι τον έχεις κερδίσει. Και έρχεται η ώρα να σηκωθείς. Σου προτείνει το χέρι, λέει το όνομά του. Σφίγγεις το χέρι, λες το δικό σου όνομα. Και ξαφνικά... Πάγος! Σε κοιτάει σαν μίασμα. Γιατί τόση ώρα νόμιζε ότι είσαι άνδρας και το όνομα που είπες ήταν γυναικείο. "Αν είναι, θα σας ειδοποιήσουμε. Ευχαριστούμε"... Τέλος. Ξέρεις πώς είναι;». Ο Παύλος ξέρει. Το έχει ζήσει άπειρες φορές.

«Ας έχεις το πιο κοφτερό μυαλό του κόσμου. Σε αυτά τα χάλια τίποτε δεν μπορείς να προσφέρεις» κάνει. «Είναι σαν δύναμη που δεν αναχαιτίζεται αυτό το πράγμα μέσα σου. Η κινητήρια δύναμη της ζωής, στρέφεται κατά πάνω σου, σε σκοτώνει. Βλέπεις την αδελφή σου να μη σε αποδέχεται γι' αυτό που είσαι, γιατί έκανες κακή εντύπωση στον υποψήφιο γαμπρό. Μια φορά σε μια καφετέρια, χρόνια πριν, με είδε ο θείος μου με μια κοπέλα. Υποτίθεται ότι μου είχε αδυναμία. Απο τότε μου έκοψε την καλημέρα... Και είναι κι αυτές οι ώρες που μένεις μόνος. Εσύ, το ποτό και το τσιγάρο σου. Και οι σκέψεις σου. Και μοιάζει τότε σαν να γεννήθηκες για να είσαι αθλητής, αλλά να... Εγινε ένα τόσο δα λαθάκι, μια δυσπλασία, και βγήκες με φυσική αναπηρία. Είσαι ένας ανάπηρος αθλητής...».

Οταν δεν ανήκεις στο σώμα σου

Ο σταυρός τους: ένα λάθος σώμα. «Από την πρώτη στιγμή το ήξερα» λέει ο Νίκος. «Ολοι το ήξεραν. Ψίθυροι παντού. "Αντροφέρνει...". Ο κόσμος το είχε τούμπανο κι εμείς στην οικογένεια μιλιά. Ωσπου το αποφάσισα: Θα τους το πω και ό,τι γίνει. Και ξέρετε τι ανακάλυψα; Πως η αλήθεια, η πραγματική αλήθεια, άρνηση δεν παίρνει. Ολοι τη βλέπουν και όλοι την ξέρουν ­ ακόμη κι όσοι την καμουφλάρουν. Οι δικοί μου ξέρετε τι μου είπαν; "Αντε, επιτέλους, μία ώρα αρχύτερα έπρεπε να το πεις". Γιατί με έβλεπαν που βασανιζόμουν, ένιωθαν πως κάτι συμβαίνει και δεν ήξεραν τι να κάνουν, πώς να βοηθήσουν». Και έτσι ο Νίκος έκανε την εγχείρηση. Και μετά... «Ξέρετε τι είπαν οι φίλοι μου; "Αντε, ρε Νίκο, επιτέλους σε είδαμε να χαμογελάς"!».

Ο Νίκος στα 18 του. Μια γοητευτική ανδρική φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής, με άποψη και ιδέες: για τη γιούνισεξ κουλτούρα μας, τις κολόνιες και τα ρούχα μας που προδίδουν το στίγμα του τρίτου φύλου· για τον καπιταλισμό και την Αριστερά, που «τι περίμενες; Αφού με πήρες τηλέφωνο, μόνο... πολιτική συζήτηση μπορούμε να κάνουμε μαζί!»· για τις επαναστάσεις μας, τις μικρές, τις μεγάλες και τις... γλυκές, σαν τη δικιά του, που «έσπασε τα δεσμά μου, μονάχα που τα έσπασε πιο δυνατά, πιο απόλυτα απ' όσο περίμενα»· και για το «λάθος της φύσης», που «ναι, με ταλαιπώρησε, αλλά πόσοι τις έχουν υποψιασθεί καν τις δικές μου εμπειρίες; Και πώς θα ήμουν τώρα αν όλα αυτά δεν τα είχα περάσει; Θα ήξερα τι θα πει να μην ανήκεις στο ίδιο σου το σώμα; Για να καταλάβεις τι θα πει "ημέρα", πρέπει προηγουμένως να έχεις ζήσει τη νύχτα».

Εκείνος είναι ακόμη στα ξημερώματα. Τον ρωτάω για την πρώτη του σχέση μετά την αλλαγή. «Ασε μωρέ... Τι ρωτάς τώρα; Ο έρωτας μετράει, όχι η σχέση. Ξέρεις τι λένε; Το να αγαπιέσαι είναι τίποτε. Το να αγαπάς είναι κάτι. Το να αγαπιέσαι και να αγαπάς είναι τα πάντα. Λοιπόν, είσαι ερωτευμένος; Ε, όλα τα άλλα άσ' τα, δεν μετράνε». Τι σημαίνει, δηλαδή, αν κανένας δεν μπορεί να ξέρει πώς είναι η ηδονή που αισθάνεται αυτός ­ αν μετά την εγχείρηση αποκτά στο μυαλό του άλλη διάσταση η έννοια του έρωτα ή αν το σώμα του ανταποκρίνεται διαφορετικά; Είναι αλήθεια: κανένας, ούτε καν ένας τρανσέξουαλ, δεν έχει ζήσει τη σεξουαλική κορύφωση και των δύο φύλων ώστε να συγκρίνει, να βρει διαφορές. Αλλά τι σημασία έχει;

Αλλωστε, οι πιο πολλοί τρανσέξουαλ ­ άνδρες ή γυναίκες ­ ως την ώρα μηδέν της επέμβασης δεν διατηρούσαν σεξουαλικές σχέσεις. Σε συντριπτικό ποσοστό, οι άνδρες που γίνονται γυναίκες γνωρίζουν τον έρωτα μετά και το ίδιο ισχύει για τις γυναίκες που αλλάζουν το φύλο τους, αν και σε ποσοστό μικρότερο. Σας φαίνεται παράξενο; Για μια στιγμή προσπαθήστε να φαντασθείτε τη ζωή σας σε έναν κόσμο όπου όλοι θα σας προέτρεπαν να συνάψετε σχέση με άτομα του ίδιου σας του φύλου ­ ίσως έτσι καταλάβετε τι τους συμβαίνει. Γιατί ο οργασμός, στο κάτω κάτω, δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα παιχνίδι του μυαλού. Και όπως λέει κι ο Νίκος, «τι ρόλο παίζει το φύλο σου όταν κάνεις έρωτα; Και τα ζώα μπορεί να είναι αρσενικά, αλλά δεν αγαπούν. Στην κορύφωση σε φθάνει μόνον η ακαταμάχητη έλξη του ερωτεύσιμου ειδώλου σου, του ενός και μοναδικού».

Οι άνθρωποι αυτοί φαίνεται ότι ερωτεύονται με πάθος. Γιατί έχουν μόνο τον εαυτό τους να στηριχθούν και έτσι αναγκάζονται να τον αγαπήσουν. Και όταν αγαπάς τον εαυτό σου, λένε, όλα τα άλλα έρχονται. Ο Παύλος, φέρ' ειπείν, ξεκίνησε να... φλερτάρει τον ίδιο του τον εαυτό από τα 13 του. «Τότε πρωτοβγήκα από το καβούκι μου να ζητήσω βοήθεια. Ζούσα με ένα όνειρο, μια ελπίδα: να βρω κάποιον να με βοηθήσει. Διάβαζα εφημερίδες, περιοδικά... Ο μίτος της Αριάδνης ­ άντε βρες άκρη. Αρθρα με το κιλό και παραπληροφόρηση πλήρης. Σαν όνειρο θερινής νυκτός το παρουσίαζαν. Εψαχνα, έψαχνα... Τίποτε. Ωσπου στο τέλος κατάλαβα. Μόνο εγώ μπορούσα να με βοηθήσω. Ολα ήταν μες στο μυαλό μου. Δεν ήταν ουτοπία αυτό που γύρευα, μια απόφαση ήταν. Εγώ έδωσα περιθώριο στον εαυτό μου ως τα 28 μου χρόνια. Του υποσχέθηκα ως εφέτος τον Αύγουστο να ξεκινήσουμε μαζί, να βάλουμε λεφτά στην άκρη. Και ήρθε ο Αύγουστος και άρχισε ο εαυτός μου να διαμαρτύρεται, να κλαίει. Σαν μια φωνή μέσα μου να σπαράζει: "Αφού το έταξες, γιατί δεν το κάνεις;"... Την περασμένη εβδομάδα μπήκα στο χειρουργείο. Γιατί πώς να το πω; Ως τώρα έβλεπα το είδωλο στον καθρέφτη. Τώρα θέλω να βλέπω το ίδιο το είδωλο. Θέλω να βλέπω εμένα. Και είναι αστείο. Μοιάζουν σαν πρώτα βήματα μωρού αυτές οι πρώτες ημέρες μετά την εγχείρηση. Σαν να ξεκινώ τώρα να περπατάω».

Η διαγραφή του παρελθόντος

Εχει βεβαίως πολύ δρόμο ακόμη. «Θα πάω σε άλλη πόλη να μείνω. Θα πρέπει να ξεχάσω τα πάντα, τους πάντες...». Ενα χαμόγελο, λίγο θλιμμένο. Μια τζούρα τσιγάρου. «Δεν πειράζει... Τουλάχιστον αξίζει. Γιατί μετά θα έχω να βρω τη γυναίκα της ζωής μου... Θα 'ναι μεγάλη περιπέτεια, ωραία. Θα τη δω και θα τη διαλέξω απ' όλες. Γιατί, αν έμαθα κάτι τόσα χρόνια, είναι να "κόβω" τους ανθρώπους, να τους ζυγίζω». «Και όταν τη βρεις, θα της το πεις;». Παύση. «Μπορείς εσύ να ερωτευθείς έναν άνδρα επειδή σου αρέσουν τα μπλε μάτια και αυτός φοράει μπλε φακούς επαφής; Εγώ, καλώς ή κακώς, έτσι είμαι. Ο,τι έζησα θα το κουβαλάω. Και όταν κάποια με αγαπήσει, θα πρέπει να το κάνει γι' αυτό που είμαι, όχι γι' αυτό που θα ήθελε να είμαι».

Μιλά για σχέση μόνιμη, σχεδόν ιερή. Για τη «γυναίκα ερωτηματικό» ­ πώς να πιστέψεις ότι δεν είναι άνδρας; Αυτός δεν έτυχε να βρει «εκείνη» πριν από την επέμβαση. Αλλοι ήταν πιο τυχεροί. Η κοπέλα τους, η γυναίκα τους, περπάτησε μαζί τους όλο τον δρόμο από το πριν στο μετά. Εκείνη τους έκανε να φθάσουν στην επέμβαση ­ έγινε το άλλοθί τους. Και μεταξύ τους η προηγούμενη φύση του συζύγου μετουσιώθηκε σε μυστικό ανείπωτο: κάτι σαν φετίχ που σφραγίζει ό,τι δένει το ζευγάρι και κάνει την κοινή ύπαρξη των δύο σταθερά ζωής απαραβίαστη.

Και μετά την επέμβαση το επόμενο βήμα: παιδιά, οικογένεια... Ανθρωποι που αποκατέστησαν την αλήθεια της ψυχής τους με ένα νυστέρι ψάχνουν τώρα τα όρια της νέας ύπαρξής τους, αναζητώντας μια ζωή φυσιολογική, με όποιο τίμημα. Οι γυναίκες είναι διατεθειμένες να κάνουν παιδιά ακόμη και με εξωμήτριο εξωκοιλιακή κύηση· να απομονώσουν ένα τμήμα του εντέρου τους που θα χρησιμοποιηθεί σαν μήτρα για το έμβρυό τους ­ ρισκάροντας να πεθάνουν ακαριαία αν το έντερο δεν αντέξει. Οι άνδρες έχουν δικαίωμα να αποφύγουν τη στράτευση. Μετά την αλλαγή των στοιχείων τους, με τη σχετική απόφαση του Πρωτοδικείου, τους έρχεται το χαρτί της στρατολογίας. Μπορούν να παίρνουν διαρκώς αναβολές, να βγουν Ι5 και να μην υπηρετήσουν. Μόνο που οι πιο πολλοί από αυτούς λένε απλά «εγώ, θα πάω». Και όσο για πιο μετά, για την υπόλοιπη ζωή τους... «Δεν ξέρω αν θέλω να παντρευτώ» λέει ο Νίκος. «Να με κρατούν σε μια σχέση οι τύποι μονάχα. Και για παιδιά... το μόνο που σκέφτομαι είναι σε τι κοινωνία θα τα βγάλω; Αλλά τι με ρωτάς κι εσύ τώρα; Δεκαοκτώ χρονών είμαι ακόμη. Αν θες να είσαι πατέρας, πρέπει να... μην κοιτάς πώς θα φας τη σοκολάτα από το παιδί σου ούτε να περιμένεις από τη μαμά να φτιάξει φαΐ το μεσημέρι!».

Μια φυσιολογική ζωή. Σε κάποιους χαρίζεται, κάποιοι παλεύουν να την κερδίσουν. «Ονειρο είναι για μένα». Ο Παύλος ξέρει ότι τίποτε δεν θα είναι τόσο εύκολο όσο δείχνει. «Ξέρεις τι γίνεται; Το κακό είναι πως πολλοί βλέπουν την κορυφή του βουνού αλλά λίγοι τολμούν να αρχίσουν δειλά να αναρριχώνται ­ και πρόσεξε: αυτό δεν ισχύει μόνο για τους τρανσέξουαλ, ισχύει και για σένα και για όλους. Λοιπόν, αναρωτιέμαι ώρες ώρες: Δεν βλέπουν την κορυφή οι υπόλοιποι; Δεν καταλαβαίνουν ότι ο άνθρωπος είναι νεκρός χωρίς κίνητρα, χωρίς ένα στόχο; ότι χωρίς όνειρα είναι αποτυχημένος; Φαίνεται όμως ότι βαριούνται. "Πού να ανεβαίνω τώρα το βουνό... Ας πάω στον παραδίπλα λόφο καλύτερα, στον πιο εύκολο στόχο...". Και έτσι πάει το όνειρο... Εγώ τους λυπάμαι αυτούς τους ανθρώπους. Και εμένα μαζί, γιατί κάποτε ήμουν σαν εκείνους. Αλλά πια το έμαθα: μόνο το μεγάλο όνειρο αξίζει». «Και αν το όνειρο μείνει στη μέση;». Ο Παύλος με κοιτάζει αυστηρά. Με το δεξί, χτυπάει ξύλο. «Ούτε να το λες αυτό. Δεν θα μείνει. Εγώ το όνειρό μου θα το ζήσω. Γιατί, ξέρεις, εγώ ή πετυχαίνω την αποστολή μου ή... καταστρέφω την εντολή. Οπως η CIA: αν ένας πράκτορας αποτύχει, τον σκοτώνει. Λοιπόν, αν χάσω το όνειρο, μόνο να αυτοκτονήσω μπορώ. Αλλιώς τι; Μια ζωή στην καλογερική; Αξίζει;».

Σημείωση που θα μπει στο τέλος: Ευχαριστούμε πολύ τον πλαστικό - κοσμητικό χειρουργό Θεόδωρο Βουκύδη για τις πληροφορίες που μας παρείχε σε σχέση με τις επεμβάσεις και το ψυχολογικό προφίλ των τρανσέξουαλ.

Γυναίκα τρανσέξουαλ

1) Δημιουργία νέου κόλπου με τη μέθοδο του «γαντιού». Φαντασθείτε το πέος σαν δάχτυλο γαντιού από το οποίο αφαιρείται το εσωτερικό και τοποθετείται αντεστραμμένο προς τα μέσα ώστε να δημιουργήσει τον κόλπο. Οι όρχεις αφαιρούνται, αλλά ο προστάτης παραμένει ούτως ώστε να επιτυγχάνεται τον οργασμό η έκκριση υγρών που διατηρούν υγρό τον κόλπο. Το δέρμα των όρχεων αναδιπλούται για να σχηματισθούν τα μικρά και τα μεγάλα χείλη του κόλπου.

2) Δημιουργία στήθους.

3) Μηλεκτομή - αφαίρεση του «καρυδιού» από τον λαιμό.

4) Πωγωνοπλαστική και ρινοπλαστική για να λεπτύνουν το πιγούνι και η μύτη.

5) Ριζική αποτρίχωση. Το μεγάλο πρόβλημα των γυναικών τρανσέξουαλ. Αν παίρνουν από μικρή ηλικία οιστρογόνα και γυναικείες ορμόνες (από 15-16 ετών), το δέρμα αποκτά γυναικεία υφή, η τριχοφυΐα περιορίζεται, όπως και οι διαστάσεις του σώματος.

6) Ορθοφωνία. Οι επεμβάσεις στις φωνητικές χορδές δεν έχουν μεγάλη επιτυχία και έτσι προτιμάται για τη διαμόρφωση γυναικείας φωνής να καταφύγει η γυναίκα τρανσέξουαλ σε ορθοφωνιστή.

Ανδρας τρανσέξουαλ

1) Υποδόρια μαστεκτομή για αφαίρεση στήθους.

2) Ολική υστερεκτομή και ωοθηκεκτομή. Αν και με τη λήψη φαρμάκων θα μπορούσε να σταματήσει η λειτουργία των ωοθηκών, προτιμάται η αφαίρεση αυτών και της μήτρας για να προστατευθεί ο άνδρας τρανσέξουαλ από ενδεχόμενες παθήσεις στα συγκεκριμένα όργανα. Επιπλέον με τη λήψη του φαρμάκου ενδέχεται να μην ανασταλεί οριστικά η περίοδος, φαινόμενο πολύ ενοχλητικό για τον νέο άνδρα.

3) Ενα κομμάτι δέρμα αφαιρείται από την κοιλιά και μετατρέπεται σε τεχνητό πέος, ενώ με τη χρήση πεοπροσθέσεων ο άνδρας μπορεί να έχει τεχνητή στύση. Μέσα στα μεγάλα χείλη του αιδίου εναποτίθενται ενθέματα πλαστικών όρχεων. Η κατασκευή ουρήθρας είναι πολύ δύσκολη και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν πραγματοποιείται ­ άλλωστε οι περισσότεροι εγχειρούμενοι δεν ζητούν κάτι τέτοιο. Μετά την επέμβαση συνεχίζουν να ουρούν όπως οι γυναίκες - όπως άλλωστε και οι άνδρες που πάσχουν απο υποσπαδία.

4) Ισχυρή θεραπεία με ανδρογόνα για την ανάπτυξη ανδρικών χαρακτηριστικών. Λήψη ασβεστίου ώστε να αποφευχθεί η οστεοπόρωση, αφού λόγω της αφαίρεσης μήτρας και ωοθηκών οι εγχειρούμενοι περνούν πολύ νωρίς σε μετακλιμακτηριακή κατάσταση. Επίσης λήψη αναβολικών σε ημερήσια διάταξη για πιο μυώδες κορμί. Κίνδυνος καρκίνου από τις ορμόνες δεν υφίσταται, αφού τα όργανα που ενδεχομένως θα επηρεάζονταν (στήθος, μήτρα, ωοθήκες) έχουν αφαιρεθεί.

5) Λιπαναρρόφηση στα «ψωμάκια».

6) Μεγέθυνση μύτης και πιγουνιού.

7) Ορθοφωνία. Ισχύει ό,τι και στην περίπτωση των γυναικών τρανσέξουαλ.

Μελέτη
Μια πλήρη εικόνα της ζωής των γυναικών κατά την ελληνική αρχαιότητα δίνει η Eva Cantarella, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου, στο βιβλίο «Οι γυναίκες της Αρχαίας Ελλάδας». Η μητριαρχία, ο μισογυνισμός, η νομική της θέση, η ομοφυλοφιλία και ο έρωτας είναι μερικά από τα θέματα που εξετάζονται (μετάφραση Παναγιώτης Δ. Δημάκης, εκδόσεις Παπαδήμα).

Παροχές και στα άγαμα ζευγάρια!
Μια πρωτότυπη υπόθεση προσέφερε την ευκαιρία να διευκρινισθεί η επέκταση σε όσους συζούν των δικαιωμάτων που αναγνωρίζονται σήμερα στους συζύγους
ΗΤΑΝ μια δίκη διαφορετική από τις άλλες. Μια δίκη με εξαιρετικό ενδιαφέρον, αφού το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων επρόκειτο να αποφασίσει για ένα θέμα που θεωρείται «ταμπού», που μόλις τελευταία άρχισε να απασχολεί τους διεθνείς οργανισμούς αλλά και τους εθνικούς νομοθέτες του κόσμου. Η υπόθεση που έφθασε στο ΔΕΚ ήταν έτσι κι αλλιώς πρωτότυπη. Ηταν μια υπόθεση που αφορά το σήμερα, αλλά κυρίως το αύριο των ανθρωπίνων σχέσεων και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων του ανθρώπου ανεξάρτητα από τις σεξουαλικές επιλογές του.
Το Δικαστήριο κλήθηκε να αποφασίσει αν δικαιώματα που αναγνωρίζονται για τους συζύγους μπορούν να αναγνωρισθούν και στα άγαμα ζευγάρια και μάλιστα όταν οι σύντροφοι είναι του ιδίου φύλου! Ας δούμε πώς μια τέτοια υπόθεση έφθασε στο ΔΕΚ. Αφορμή για να ασχοληθεί με το πρωτότυπο αυτό θέμα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στάθηκε η υποβολή μιας σειράς προδικαστικών ερωτημάτων από δικαστήριο του Σαουθάμπτον της Βρετανίας όπου εκκρεμούσε προς επίλυση σχετική υπόθεση.
Ολα ξεκίνησαν όταν το 1995 μια Βρετανή που εργαζόταν στην εταιρεία σιδηροδρόμων διεκδίκησε από τον εργοδότη της εισιτήρια με έκπτωση και για τη σύντροφό της, υποστηρίζοντας ότι συζούν πάνω από δύο χρόνια και διατηρεί μαζί της σοβαρό δεσμό. Η εργαζόμενη επικαλέστηκε τον κανονισμό της επιχείρησης, που πράγματι προέβλεπε ότι οι εργαζόμενοι και οι σύζυγοί τους ή οι σύντροφοί τους, εφόσον συζούν πλέον των δύο ετών και διατηρούν σοβαρή σχέση, καθώς και τα τέκνα τους ή άλλα συντηρούμενα από αυτούς άτομα δικαιούνται εισιτήρια με έκπτωση. Η εταιρεία σιδηροδρόμων αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημα της υπαλλήλου της υποστηρίζοντας ότι το δικαίωμα της έκπτωσης στα εισιτήρια αναγνωρίζεται και στα άγαμα ζευγάρια αλλά όταν είναι αντιθέτου και όχι του ιδίου φύλου.
Η Βρετανή μετά την άρνηση του εργοδότη της δεν το έβαλε κάτω. Προσέφυγε στα δικαστήρια και ζήτησε να δικαιωθεί με βάση τον νόμο για την ισότητα των δύο φύλων αλλά και τις διατάξεις της Συνθήκης και κοινοτικών οδηγιών που απαγορεύουν τις διακρίσεις λόγω φύλου. Το δικαστήριο του Σαουθάμπτον προτού εκδώσει απόφαση υπέβαλε έξι προδικαστικά ερωτήματα στο ΔΕΚ προκειμένου να αποφανθεί αν το άρθρο 119 της Συνθήκης και διατάξεις των κοινοτικών οδηγιών περιλαμβάνουν στην έννοια «διακρίσεις λόγω φύλου» και τις περιπτώσεις διαφορετικής μεταχείρισης που στηρίζονται στον γενετήσιο προσανατολισμό.
Στη δίκη που έγινε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις 30 Σεπτεμβρίου 1997 η Βρετανή εκπροσωπήθηκε από τις δικηγόρους της, μεταξύ των οποίων και μία Ελληνίδα, και έλαβαν μέρος οι εκπρόσωποι της Βρετανίας, της Γαλλίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από την πλευρά της υπαλλήλου υποστηρίχθηκε ότι η άρνηση του εργοδότη της να αναγνωρισθούν δικαιώματα και στη σύντροφό της, δικαιώματα που αναγνωρίζονται σε συντρόφους διαφορετικού φύλου, συνιστά διάκριση σε βάρος της που είναι αντίθετη με τις διατάξεις της Συνθήκης αλλά και των κοινοτικών οδηγιών. Μάλιστα υποστήριξε ότι ο προκάτοχός της στην επιχείρηση απολάμβανε το δικαίωμα να παίρνει εισιτήρια με έκπτωση αν και άγαμος, μόνο και μόνο διότι συζούσε με τη σύντροφό του επί δύο και πλέον χρόνια.
Αν και το δίκιο ουσιαστικά ήταν με το μέρος της, η Βρετανή έχασε τη δίκη. Οι δικαστές έκριναν ότι δεν μπορούν να αναγνωρισθούν δικαιώματα και στα άγαμα ζευγάρια του ιδίου φύλου διότι κάτι τέτοιο δεν καλύπτεται προς το παρόν από την εξέλιξη του κοινοτικού αλλά και του διεθνούς δικαίου. Στο σκεπτικό της απόφασης όμως τονίζεται μεταξύ άλλων ότι μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Αμστερνταμ και την εφαρμογή της στην πράξη ανοίγει ο δρόμος για επέκταση δικαιωμάτων και στα ζευγάρια του ιδίου φύλου καθώς στο μέλλον θα περιληφθούν στις διακρίσεις λόγω φύλου και οι περιπτώσεις άνισης μεταχείρισης λόγω γενετήσιου προσανατολισμού.
Πάντως στην απόφαση παρατίθενται και αποφάσεις του Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που δεν έχουν αναγνωρίσει δικαιώματα στα άγαμα ζευγάρια του ιδίου φύλου, αλλά και οι θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που δέχεται ότι «παρά τη σύγχρονη εξέλιξη των νοοτροπιών έναντι της ομοφυλοφιλίας, οι σταθερές ομοφυλοφιλικές σχέσεις δεν καλύπτονται από το δικαίωμα για σεβασμό της οικογενειακής ζωής που προστατεύεται από το άρθρο 8 της Συμβάσεως».
Ετσι το Δικαστήριο με την απόφασή του που εκδόθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 1998 αναγνώρισε ίδια δικαιώματα και στα άγαμα ζευγάρια, όχι όμως όταν είναι του ιδίου φύλου. Η απόφαση για εμάς είναι σημαντική καθώς η αναγνώριση δικαιωμάτων σε όσους συζούν χωρίς γάμο βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία στη χώρα μας.

Greek Database of Newspapers Cuttings:
You can drop by, or write to the "Botsi Foundation for the Promotion of Journalism", requesting any kind of clippings from the greek press. You will only have to provide the dates and the keywords you want them to search for, for you in their huge database, and of course to pay a small fee according to the volume of articles they retrieve for you. (See also the web site of the Greek National Documentation Center about it)
Address: 27 Vasilisis Sofias Ave., G.R.:10674, Athens, Greece.
tel.: 7239291, 7245550.
fax: 7220590, 7229520.

Hire an agency to make the research for you:
A number of companies are specializing in collecting cuttings. For a small monthly fee, they will be reading all the publications you want, searching for the articles that interest you. Some of these companies are also webbed:

• Press Clipping Information
• Press Clipping
• Press Clipping Services

• A directory of greek gay and/or lesbian publications
• Greek Newspapers and Periodicals
• Greek Media with a Web Page

The "make your own search" section of this page was last modified: Dec. 5th, 1997.

Back to Roz Mov's main page