"The Greek Penal Code and Homosexuals" was the subject presented by Mrs Ersse Koe -lawyer-, at a public discussion organized by the local chapter of Thessaloniki of the "Committee Against Racism Xenophobia Antisemitism and Intolerance".
The event took place at the White Tower in Thessaloniki, on June 26th (intl. gay pride day) 1995 (see the page Groups in Thessaloniki).

Here are the minutes of the discussion on this subject.

Mrs Ersse Koe (lawyer):

"Χαιρεται. Εγω θα σας αναπτυξω το θεμα: 'η ομοφυλοφιλια και ο ελληνικος ποινικος κωδικας'
Ο ελληνικος ποινικος κωδικας αναφερεται στον ομοφυλοφιλικο ερωτα στο αρθρο 347, που υπαγεται στο 19ο κεφαλαιο των εγκληματων κατα της γενετησιας ελευθεριας και της οικονομικης εκμεταλλευσης της γενετησιας ζωης

Συμφωνα λοιπον με το αρθρο αυτο η παρα φυσιν ασελγεια μεταξυ αρρενων που τελεσθηκε:
1) με καταχρηση μιας σχεσης αξαρτησης που στηριζεται σε οποιαδηποτε υπηρεσια και
2) απο ενηλικο με αποπλανηση προσωπου νεοτερου των 17 ετων η απο κερδοσκοπια,
τιμωρειται με φυλακιση τουλαχιστον τριων μηνων ως πεντε χρονων. Με την ιδια ποινη τιμωρειται και οποιος ασκει την ασελγεια της παραγραφου 1 κατ' επαγγελμα.

Απο την πρωτη κιολας αναγνωση του αρθρου φαινεται, οτι το αρθρο 347 τιμωρει αποκλειστικα και μονο ορισμενες περιπτωσεις ομοφυλοφιλικων πρακτικων, που τελουνται μονο απο ανδρες. Μια ομοφυλοφιλικη σχεση μεταξυ ενηλικων ανδρων, που ισχυει ανευ οικονομικων ανταλλαγματων και με την ελευθερη θεληση τους, ειναι εκτος ποινικοποιησης απο τον ελληνικο ποινικο κωδικα.

Απο την αλλη πλευρα η γυναικεια ομοφυλοφιλια δεν ποινικοποιειται σε καμια περιπτωση. Αυτο ειναι ηδη μια αντιφαση. Ενας ποινικος νομος, ο οποιος ενδιαφερεται για την τελεση ερωτικων πραξεων με μια ορθοδοξη πρακτικη, δειχνει να αγνοει την γυναικεια ομοφυλοφιλικη ανορθοδοξια.

Δικαιολογιες εχουν δοθει αρκετες: αναφερεται στην αιτιολογικη εκθεση του σχεδιου του ελληνικου ποινικου κωδικα του 1933, οτι προκειται για σπανιο φαινομενο και περισσοτερο γνωστο απο την ιστορια παρα απο την συγχρονη πραγματικοτητα. Ωστοσο η ανυπαρξια του φαινομενου της μονομαχιας στο συγχρονο ελληνικο βιο, δεν εμποδισαν ποτε τον νομοθετη να της αφιερωσει ολοκληρο το 17ο κεφαλαιο του ποινικου κωδικα με εξι αρθρα. Αντιθετως, εχει υποστηριχθει απο τον Γαρδικα οτι η γυναικεια ομοφυλοφιλια δεν ειναι σπανια και βλαπτει την ομαλη οικογενειακη ζωη. Θεωρει, ομως, οτι ειναι δυσχερης, τοσο η αποδειξη της πραξεως, δεδομενου οτι λαμβανει χωρα εντος του οικογενειακου περιγυρου, οσο και ο καθορισμος των οριων της. Τα ιδια επιχειρηματα θα μπορουσαν να ειπωθουν και για το εγκλημα της αιμομιξιας, που κατ' εξοχην λαμβανει χωρα μεσα στους κολπους της οικογενειας και ως εκ τουτου πολυ δυσκολα αποκαλυπτεται και παρ' ολα αυτα τιμωρειται με ποινες που μπορουν να φτασουν μεχρι και 10 χρονια καθειρξης.

Ο καθορισμος των οριων της γενετησιας πραξης μεταξυ γυναικων ειναι πραγματι δυσχερης. Ο ποινικος νομοθετης, ομως, αφηνει στη θεωρια και στην νομολογια τον ακριβεστερο προσδιορισμο των ορων που χρισιμοποιει, χωρις να τους ερμηνευει αυθεντικα, οπως για παραδειγμα στην περιπτωση του ορου 'ασελγης πραξη'. Ειναι λοιπον φανερο, οτι ο ποινικος νομοθετης δε θελησε να τιμωρησει την γυναικεια ομοφυλοφιλια, θεωρωντας το ζητημα ανευ σημασιας. Και γενναται το ευλογο ερωτημα: Γιατι κρινεται η περιπτωση της γυναικειας ομοφυλοφιλιας ως μια κατασταση που δεν ενεχει κινδυνους για τα εννομα αγαθα;

Η εξηγηση θα ειναι πιο ευκολη, αφου εξηγηθει, τι θελει να προστατευσει η διαταξη του 347. Η υπαρξη καποιου εγκληματος δικαιολογειται στην κοινωνικη συνειδηση και στο ποινικο συστημα μονο στην περιπτωση που προστατευει μεσω της απειλουμενης ποινης -ειτε προληπτικα εκφοβιζοντας τον υποψηφιο δραστη, ειτε κατασταλτικα με την τιμωρια του δραστη- καποιο πραγμα το οποιο ονομαζουμε αγαθο. Εχει υλικη υποσταση δηλαδη, ειτε προκειται για καποιο αντικειμενο αυτο 'καθ εαυτο' ειτε για τις ιδιοτητες του, φυσικες και κοινωνικες. Απο τη στιγμη που το αγαθο αυτο εχει επιλεγει απο το νομοθετη για να προστατευθει, το ονομαζουμε 'εννομο αγαθο'.

Φτανουμε, λοιπον, στο σημειο να ξαναθεσουμε το ερωτημα: Τι η ποιον επιχειρει να προστατεψει η διαταξη του αρθρου 347. Στη διαταξη αυτη, αναφερονται τεσσερις περιπτωσεις ομοφυλοφιλικης πρακτικης: Η πρωτη περιπτωση αναφερερται στην 'παρα φυσιν' ασελγεια που εγινε με καταχρηση μιας σχεσης εξαρτησης, που που στηριζεται σε οποιαδηποτε υπηρεσια. Η διαταξη αυτη λειτουργει, οταν δεν καλυπτονται οι οροι της διαταξης 343 (παραγραφος πρωτη), η οποια απειλει ποινη φυλακισης τουλαχιστον ενος ετους στο δημοσιο υπαλληλο που ενεργει ασελγη πραξη με προσωπο που εξαρταται υπηρεσιακα απο αυτον, εκμεταλλευομενος αυτη τη θεση.

Οι διαφορες των δυο αυτων αρθρων ειναι αρκετες, οι σημαντικοτερες ομως ειναι οι εξεις:

Το αρθρο 343 (παραγραφος 1η), αφορα καθε γενετησια πραξη, χωρις να προσδιοριζει το φυλο του δραστη η του θυματος, περιλαμβανοντας λοιπον καθε δυνατο συδυασμο, ενω το αρθρο 347 αναφερεται σε δραστες και θυματα μονο ανδρες. Το αρθρο 343, παραγραφος 1η, θελει για δραστη μονο δημοσιο υπαλληλο, ενω στην περιπτωση του 347 η υπηρεσια πρεπει να ειναι ιδιωτικης φυσης.

Και τωρα ας θεσουμε ξανα το ερωτημα: Τι θελει να προστατεψει το αρθρο 347; Εχει ειπωθει, οτι προστατευει την καθαροτητα της ιδιωτικης υπηρεσιακης σχεσης πραγμα που αποσκοπει στην ωφελεια του κοινωνικου συνολου και συγχρονως προστατευει και τη γενετησια ελευθερια των εξαρτημενων προσωπων. Συμφωνα με αυτη την αποψη, προστατευεται ενα κοινωνικο εννομο αγαθο και ενα ατομικο εννομο αγαθο. Κατα αλλη αποψη, η υπαρξη του 343 υπερασπιζει τη δημοσια υπηρεσια και μονο αυτη και οχι την καθαροτητα της υπηρεσιακης σχεσης, ενω το αρθρο 347 (παραγραφος 1η), δεν εχει τιποτα να προστευσει και αρα κακως τιθεται. Και φυσικα υπαρχει και η τριτη αποψη που θεωρει οτι το αρθρο 347 προστατευει τη γενετησια ελευθερια.

Αρκετα ευκολα θα μπορουσε να ειπωθει οτι ο ποινικος νομοθετης θελησε να προστατευσει τη γενετησια ελευθερια του ανδρος η οποια συνισταται στο να μη δεχτει να ασκησει η να υποστει οποιαδηποτε ομοφυλοφιλικη πρακτικη χωρις τη θεληση του, λογω καποιας σοβαρης πιεσεως που εδεχθη μεσω της υπηρεσιακης του εξαρτησης. Κι ενα εργασιακο καθεστως οφειλει να ειναι καθαρο απο γενετησιες επαφες που επιτευθηκαν με καταχρηση εξουσιας, ωστε να λειτουργησει απροσκοπτα και να επιτελεσει τον οικονομικο σκοπο τους.

Προκυπτει ομως ξανα το ερωτημα: Γιατι ο ποινικος κωδικας δε θελησε να προστατευσει τη γενετησια ελευθερια η την υπηρεσια ανεξαρτητως φυλου του θυματος και του δραστη, οι οποιοι βρισκονται σε ιδωτικου δικαιου υπηρεσιακη εξαρτηση; Φαινεται λοιπον, πως το πρωτο μελημα του ποινικου νομοθετη δεν ειναι η η γενετησια ελευθερια του ανδρος, η οποια 'εν παση περιπτωσει' δεν προστατευεται εναντι της γυναικας-εργοδοτη που 'της μπηκαν πονηρες ιδεες' εις βαρος του, αλλα η οσο το δυνατον μεγαλυτερη προστασια του εναντι της ομοφυλοφιλικης επαφης. Υποκριτικα, λοιπον, προτασσεται ενα εννομο αγαθο, που γινεται αποδεκτο απο το κοινωνικο συνολο, θελοντας ομως στην πραγματικοτητα να αποτρεψει τις καταχρηστικες ομοφυλοφιλικες πρακτικες και μονον, και οχι τη σεξουαλικη εκμεταλλευση 'εν γενει' στον εργασιακο χωρο.

Το αρθρο 347 παρ. 1β απειλει με ποινη φυλακισης 3 μηνων εως 5 χρονων για την 'παρα φυσει' ασελγεια που τελεσθηκε απο ενηλικο με αποπλανιση προσωπου νεοτερου των 17 ετων και αυτη η περιπτωση ειναι παραπληρωματικη του αρθρου 339 (παρ. 1γ), που αφορα στην αποπλανηση προσωπων μεταξυ 13 ως 15 ετων. Συμφωνα με αυτη τη διαταξη τιμωρειται με φυλακιση απο 10 μερες ως 5 χρονια, οποιος ενεργει ασελγη πραξη με προσωπο νεοτερο των 15 ετων, αλλα που εχει συμπληρωσει τα 13 η το παραπλανα με αποτελεσμα να ενεργησει η να υποστει τετοια πραξη. Βλεπουμε, λοιπον, οτι ο νομοθετης στο αρθρο 339 μεριμνα για την προστασια των παιδιων απο γενετησιες πραξεις μεχρι και την ηλικια των 15 ετων κλιμακωνοντας για την ιδια πραξη τις ποινες αναλογα με την ηλικια του παθοντος. Η αποπλανηση του αρθρου 339 μπορει να ειναι ειτε ετεροφυλοφιλικη, με δραστη ανδρα η γυναικα, ειτε ομοφυλοφυλικη με δραστη ειτε ανδρα ειτε γυναικα.

Ο ανηλικος λοιπον προστατευεται πληρως απο καθε ειδους ερωτικης διαθεσης πραξης. Εχει λοιπον εναχθει σε εννομο αγαθο η παιδικη ηλικια και ενα μερος της εφηβικης, επειδη το παιδι ειτε δεν ειναι σε θεση να διακρινει το γενετησιο χαρακτηρα μιας πραξης ωστε να την αρνηθει, ειτε και να το διεκρινε, δεν ειναι σε θεση να αρνηθει την ασκηση της, λογω φοβου, ντροπης η αμηχανιας. Και ο εφηβος, ειτε και αυτος δεν μπορει να αρνηθει την ασκηση της γενετησιας επαφης εις βαρος του, ειτε αν και θελει πιθανως να εχει καποια ερωτικη επαφη, επειδη δεν εχει την απαραιτητη ωριμοτητα να επιλεξει τον ερωτικο του συντροφο, τον τροπο και τις συθηκες τελεσης της ερωτικης επαφης, το αποτελεσμα ειναι να διακινδυνευσει να υποστει μια τραυματικη εμπειρια που θα αφησει καταλοιπα στη μελλοντικη σεξουαλικη ζωη του.

Ειναι λοιπον φανερο οτι ο νομοθετης, βαζοντας το οριο των 15 χρονων, θεωρει οτι ο ανηλικος απ' αυτη την ηλικια κι επειτα αποκτα την απαιτουμενη ωριμοτητα για να αποφασιζει ο ιδιος σχετικα με την ερωτικη ζωη του. Ερχεται ομως ο ιδιος ποινικος νομοθετης να προεκτεινει το οριο ηλικιας του απο 15 σε 17 ανηλικου αγοριου οσον αφορα στην ασκηση 'παρα φυσιν' ασελγειας με αλλον ανδρα. Σε περιπτωση ομως που ο δραστης 'παρα φυσιν' ασελγειας ειναι ανηλικος, δεν στοιχειοθετειται καν το εγκλημα.

Εναι, λοιπον φανερο οτι ο ποινικος κωδικας απαιτει για την ασκηση του ανδρικου ομοφυλοφιλικου ερωτα μια περαιτερω ωριμοτητα, κρινοντας οτι απο την ασκηση του προκυπτει οχι μονο μια διακινδυνευση της ερωτικης του ζωης, αλλα υπαρχει ο κινδυνος ο ανηλικος ανδρας να παραμεινει εγκλωβισμενος στον ομοφυλοφιλικο ερωτα, εξουδετερωμενος κατ' αυτον τον τροπο ως ανδρικο μελος μιας κοινωνιας, στην οποια εχει εγχαραχθει το ανδρικο ετεροφυλοφιλικο προτυπο.

Το ερωτημα, το οποιο κατα συνεπεια τιθεται ξεφευγει απο τα νομικα πεδια και αφορα τους ψυχολογους περισσοτερο, ειναι: σε ποια ηλικια το ατομο αποκρυσταλωνει τις ερωτικες του επθυμιες; Αν, οπως εχει υποστηριχθει, οι επιθυμιες αυτες εχουν ηδη αποκρυσταλλωθει μεχρι τα εξι περιπου χρονια του και απο τα δεκαπεντε του κι επειτα εχει αποκτησει το επιπεδο ωριμοτητας που θα του επιτρεψει να επιλεξει με καποια σχετικα ασφαλεια τον ερωτικο του συντροφο και τις συνθηκες που χρειαζεται για να εχει μια οσο το δυνατον μια πιο ευχαριστη εμπειρια, τοτε δεν εχει λογο υπαρξης η διαταξη. Αν, ομως, η ερωτικη επιθυμια περνα απο διαφορα σταδια μεταξυ των οποιων ειναι και μια ομοφυλοφιλικη διαθεση κατα τη διαρκεια της εφηβειας, η οποια ομως αργοτερα παρερχεται, ειναι φανερο, οτι χρηζει ιδιαιτερης προστασιας αυτη η περιοδος του ατομου, δεδομενου οτι εξ' αιτιας του κοινωνικου ρατσισμου ειναι δυνατον να εγκλωβιστει ψυχολογικα σε μια κατασταση που διαφορετικα δεν θα αποδεχοταν. Ειναι φανερο οτι σ' αυτη την περιπτωση η διαταξη αυτη εχει καποιο λογο υπαρξης. Αυτη την τελευταια αποψη φαινεται οτι ενστερνιζεται ο ποινικος νομοθετης.

Ξανα, λοιπον, τιθεται το ερωτημα της μη ποινικοποιησης της γυναικιας ομοφυλοφιλιας. Κρινει, λοιπον, ο νομοθετης οτι μια γυναικα, εστω κι αν καταληξει σε ομοφυλοφιλο ερωτα εχει παντα διεξοδους να ξαναγυρισει στις ορθοδοξες ετεροφυλοφιλικες επαφες δεδομενου, οτι στον ετεροφυλοφιλο ερωτα ο παθητικος ρολος ειναι ανατεθειμενος στη γυναικα και στη χειροτερη περιπτωση, στην περιπτωση δηλαδη που δεν γινεται 'ασμενως' δεκτος απ' αυτην μπορει καλλιστα να της επιβληθει ποικιλοτροπως, στο τελος-τελος και με τη βια, ετσι ωστε να μην υπαρχουν τελικα απωλειες. Εν αντιθεσει με την ανδρικη ομοφυλοφιλια, οπου ο ανδρας απεκδυθηκε με τη θεληση του τον ενεργητικο ετεροφυλοφιλο ρολο, χανεται εντελως για την ερωτικη ετεροφυλοφιλικη επαφη χωρις πια να μπορει να του επιβληθει με κανεναν τροπο η ενεργεια της πραξεως. Οπως γραφει απροκαλυπτα ο Γαφος, η 'παρα φυσιν' ασελγεια 'δυναται' να καταρρακωσει το χαρακτηρα των ανδρων και να καταστρεψει το ηθικο τους αισθημα. Η 'παρα φυσιν' ασελγεια ειναι επικινδυνη για τον χαρακτηρα των ανδρων, για την κοινωνικη τους δραση, για την υπαρξη της οικογενειας και των σκοπων της. Αρα η γυναικεια ομοφυλοφιλια δεν ενδιαφερει τον ποινικο νομοθετη γιατι δεν την κρινει επικινδυνη για την υπαρξη της ετεροφυλοφιλης σχεσης.

Οι δυο τελευταιες περιπτωσεις αφορουν την 'παρα φυσιν' ασελγεια 'εκ κερδοσκοπειας' και τον κατ' επαγγελμα μετερχομενο την παρα φυσιν ασελγεια. Οι οροι κατ' επαγγελμα και εκ κερδοσκοπειας που χρησιμοποιει ο ποινικος κωδικας ειναι παρπλησιοι και αρκετα αοριστοι, επομενως πολυ αμφιλεγομενοι. Θα μπορουσαμε συνοπτικα, να πουμε οτι 'εκ κερδοσκοπειας' τελειται πραξη, οταν ο δραστης εχει κινητρο τον προσφορισμο αθεμιτου περιουσιακου οφελους για μια φορα η για περισσοτερες κατα τροπο ευκαιριακο και τυχαιο και οχι κατα τροπο διαρκη, ενω θα θεωρησουμε οτι κατ' επαγγελμα πραττει ο δραστης που εχει οργανωσει τη δραση του υπο μορφη επιχειρησης. Εχει, δηλαδη, καποιον σχεδιασμο και οργανωση σε σταθερη βαση για την εξασφαλιση του εισοδηματος, εχει διαμορφωσει -εχει ενταχθει- σε εναν μηχανισμο προσελκυσης πελατων και τελει τις συγκεκριμενες πραξεις με σταθερο ρυθμο, ωστε να εξασφαλιζει ενα εισοδημα αρκετο για την καλυψη των βιοποριστικων του αναγκων. Φαινεται, λοιπον, οτι ο νομοθετης επιδιωκει να μη μεινει ατιμωρητη καμια περιπτωση 'παρα φυσιν' ασελγειας που εχει το οποιοδηποτε οικονομικο ανταλλαγμα. Και ξανα, τιθεται το ερωτημα: Ποιον θελει να προστατευσει αυτη η διαταξη, δεδομενου οτι προκειται για μια επιμεμπτη ηθικα πραξη, αλλα που ωστοσο γινεται με τη θεληση των δυο μερων και με συμφωνια επι του οικονομικου ανταλλαγματος χωρις να θιγεται κανεις τριτος και χωρις καμια βλαβη των δυο συναλλασσομενων;

Εχει ειπωθει οτι κατ' αυτον τον τροπο προστατευεται η κοινωνικη ζωη απο την εγκληματογονο εστια την οποια συνιστα το φαινομενο της οικονομικης εκμεταλλευσης της ομοφυλοφιλιας. Η αποψη αυτη, θεωρει οτι η υπαρξη της εναντι αμοιβης προσφορας ομοφυλοφιλικου ερωτα ειναι προξενος συνηθως περαιτερω εγκληματων, τα οποια δεν αναφερει ποια ειναι και επιπλεον δεν απαντα στο ερωτημα αν η ποινικοποιηση αυτης της ομοφυλοφιλικης πορνειας θα επιτυχει την εξαλειψη των παραγοντων αυτων των εκγληματων, η μηπως αντιθετως θα επιτεινει και θα ισχυροποπιησει την υπαρξη τους. Και επιπλεον, ουδεποτε ο ορος 'γενεσιουργος εγκληματων' εχει τυποποιηθει σε αυτοτελες εγκλημα. Για παραδειγμα ουτε η ανεργια ουτε η φτωχεια, που οντως ειναι συνθηκες στις οποιες ανθουν οι εγκληματικες ενεργειες, δεν ποινικοποιουνται αυτοτελως. Η αιτιολογικη εκθεση του σχεδιου του ποινικου κωδικα του 1933 αναφερει οτι τιμωρειται η 'εκ κερδοσκοπιας' και κατ' επαγγελμα παρα φυσιν ασελγεια, διοτι υπο τον τυπο τουτο ειναι συχνη και θρασεια η εμφανιση της πραξεως και αληθης κινδυνος της δημοσιας ηθικης. Η ηθικη, ομως ειτε δημοσια ειτε ιδιωτικη, δεν ειναι αγαθο, με την εννοια οτι δεν εχει κανενα υλικο αντικρυσμα ουτε καμια κοινωνικη ιδιοτητα. Προκειται για μια κατασκευη πνευματικη του ανθρωπινου νου και ως πνευματικη δεν μπορει να θιγει απο οποιαδηποτε πραξη. Ειναι, λοιπον, φανερο οτι τα εν λογω εγκληματα δε θιγουν κανενα απο τα αγαθα που ο ποινικος νομοθετης εχει αναγαγει σε εννομα αποσκοπωντας στην προστασια τους. Ομως δε σημαινει οτι η συγκεκριμενη διαταξη δε θελει τιποτε να προστατευσει και οτι τεθηκε κατα λαθος. Θελει να προστατευσει κατι το οποιο, αν το ανηγαγε σε εννομο αγαθο, θα συναντουσε την αντιδραση μιας σημανικης μεριδας του κοινωνικου συνολου που εχει περισσοτερο φιλελευθερες αποψεις. Ο νομοθετης ενδιαφερεται να ελεγξει το ειδος των γενετησεων σχεσεων προστευοντας τις ετεροφυλοφιλες ερωτικες πρακτικες εναντι των ομοφυλοφιλικων, διοτι θεωρει οτι οι ομοφυλοφιλοι ανδρες χανονται ως δυναμικο για τις επιδιωξεις της ανδροκρατικης κοινωνιας. Επιπλεον, η ανδρικη ομοφυλοφιλικη πορνεια καθιστα τον ομοφυλοφιλικο ερωτα πιο ευκολα διαδοσιμο και προσιτο σε αοριστο και αρα μη ελεξιμο αριθμο προσωπων. Ειναι φανερο, λοιπον, οτι αν αναγοντουσαν οι ετεροφυλοφιλικες γενετησιες επαφες σε εννομο αγαθο, θα ευρισκε μεγαλη αντιθεση σε ενα μεγαλο φιλελευθερο μερος του κοινωνικου συνολου, το οποιο δε θα ηταν αποκλειστικα ομοφυλοφιλοι, ωστε ο νομοθετης περιθωριοποιωντας τους με την ποινικοποιηση να τους εξουδετερωσει. Αλλα θα ηταν μεγαλο μερος ετεροφυλοφιλο και θα δημιουργουσε μια κοινωνικη αντισταση σ' αυτη τη νομοθετικη ρυθμιση, ετσι ωστε καποτε να καταφερει να την αποκαλυψουν απο τον ποινικο κωδικα.

Συμπερασματικα, λοιπον, καταληγουμε στο οτι η υπαρξη του αρθρου 347 εχει μια ιδεολογικη σημασια. Δειχνει την αποδοκιμασια του ποινικου νομοθετη για καποιες μορφες ερωτικης συμπεριφορας, προβαλλοντας ετσι προς τους πολιτες ενα αρνητικο κοινωνικο προτυπο, το οποιο κι αυτοι με τη σειρα τους ευκολα περιθωριοποιουν. Γιατι, οπως εγραφε και ο Γαφος: 'Αν η διαταξις κατεργειτο, η δραστηριοτης και η προπαγανδα των ομοφυλοφιλων θα επεξετεινετο, θα επεδιωκαν δε ουτοι και την κοινωνικην αναγνωρισην των πραξεων των'.
Ευχαριστω."

[...]

Someone from the audience (δεν ακουγεται καθαρα)

Mrs. Ersse Koe:

"Ρωταει ενας φιλος, αν θα μπορουσαν να γινουν καποια πραγματα ωστε να αλλαξει η αρνητικη εικονα.

Θα ειχα να κανω δυο προτασεις.

Η μια θα αφορα τον ποινικο κωδικα ωστε αυτη η κατασταση που περιεγραψα προηγουμενως να αλλαξει αρδην, να αλλαξει η λογικη της, δηλαδη να μην ειναι υπο διωγμο η ομοφυλοφιλικη πραξη -επειδη ειναι υπο διωγμο η ανδρικη ομοφυλοφιλια. Να υπαρχει μια διαταξη πιο ολοκληρωμενη για την προστασια της σεξουαλικης ζωης, δηλαδη οσον αφορα στην προστασια της γενετησιας ελευθεριας στον εργασιακο χωρο που ηταν το ενα ζητημα που ετεθη οχι μονο να προστατευεται ο ανδρας-θυμα απο τον ανδρα δραστη, αλλα να προστατευεται το καθε ατομο που υφισταται μια παρενοχληση στον χωρο εργασιας. Γιατι να προστατευεται μονον ενας ανδρας ο οποιος θιγεται απο εναν αλλον ανδρα και να μην προστατευεται μια γυναικα η οποια θιγεται απο εναν ανδρα εργοδοτη, που ειναι ενα παρα πολυ συχνο φαινομενο, γιατι να μην προστατευται μια γυναικα που θιγεται απο μια γυναικα εργοδοτη, γιατι να μην προστατευεται ενας ανδρας ο οποιος ενδεχομενως θιγεται απο μια γυναικα εργοδοτρια. Θα επρεπε αυτη η διαταξη να συμπληρωθει ουσιαστικα, να αλλαξει η λογικη της, να ειναι μια διαταξη για την παρενοχληση στον εργασιακο χωρο.

Απο εκει κι επειτα για την περιπτωση των εφηβων 15-17 ετων, των αγοριων οι οποιοι προστατευονται απο ομοφυλοφιλικες πρακτικες ενηλικων ανδρων, εφ' οσον κρινει ο νομοθετης -και ισως να το κρινει σωστα- οτι για την επιλογη της ομοφυλοφιλιας πρεπει να υπαρχει μια περαιτερω ωριμοτητα, γιατι αυτο να μην γινεται και για την γυναικεια ομοφυλοφιλια, δηλ. ενα κοριτσι το οποιο θα υποστει μια ομοφυλοφιλικη πρακτικη, γιατι να μην προστατευεται οσο και ενα αγορι το οποιο θα υποστει αυτη την ομοφυλοφιλικη πρακτικη, αν υπαρχει καποιος λογος επιμηκηνσης αυτης της προστασιας απο τα 15 στα 17. Στα 15 προστατευεται καθε ειδους σεξουαλικη δραστηριοτητα και απο τα 15 ως τα 17 μονο των αγοριων και μονο για ομοφυλοφιλικες πραξεις. Εαν ειναι κινδυνος, εν πασει περιπτωσει, για μια ομαλη ζωη η ομοφυλοφιλια και προφανως δημιουργει καποια περαιτερω προβληματα στους ομοφυλοφιλους, γιατι αυτο να περιοριστει μονο στα αγορια, γιατι να μην υπαρχει μια γενικη προστασια αγοριων και κοριτσιων.

Φυσικα ειμαι αντιθετη στην ποινικοποιηση της ομοφυλοφιλικης πορνειας. Για ποιο λογο να ειναι αυτη ποινικοποιημενη και να ειναι αποποινικοποιημενη η γυναικεια πορνεια. Καποια γυναικα η οποια θελει να ασκησει το επαγγελμα της πορνης, εφ οσον μπει σε καποιες διαταξεις διοικητικες μπορει και το κανει. Αυτο γιατι να μην ισχυει και για την αλλη πλευρα, γιατι να υπαρχει μια τετοια διακριση. Αυτο ειναι στο επιπεδο του ποινικου νομου.

Απο κει και επειτα υπαρχει καποια -αν θελετε- δυσμενεια σε επιπεδο αστικου κωδικα. Ετσι, οπως αναφερει και ο κ. Χατζητρυφων, δεν αναγνωριζεται γαμος ομοφυλοφιλων. Αυτο τι σημαινει; Φυσικα ενα ομοφυλοφιλο ζευγαρι μπορει να ζει μαζι. Αυτο ομως δεν παραγει εννομες συνεπειες, γιατι δεν δεν υπαρχει δικαιωμα κληρονομιας, αν πεθανει ο ενας απο τους δυο, δεν υπαρχει δικαιωμα ασφαλιστκης καλυψης, δεν υπαρχει δικαιωμα συνταξιοδοτησης. Αυτες οι εννομες συνεπειες δεν υπαρχουν, η σε περιπτωση που αυτοι αποφασισουν να χωρισουν δεν υπαρχει ρυθμιση για την περιουσια που αυτοι απο κοινου αποκτησανε, εαν αποφασισαν, δηλαδη να κανουν μια αγορα ενος διαμερισματος απο κοινου.

Υπαρχουν ενα σωρο λεπτομερειες -λεπτομερειες γιατι κανενας αλλος δεν ασχολειται- που ειναι πολυ βασικες για την ζωη αυτων των ανθρωπων, να μην μπουμε σ'ενα αλλο θεμα, που μπορει να ακουστει ακραιο, αλλα πολλοι ομοφυλοφιλοι εχουν διαθεση να υιοθετησουν παιδι. Ετσι οπως ειναι διαρθρωμενη η κοινωνια και μεσα σε μια ανδροκρατουμενη αντιληψη, δεν υπαρχει αυτη η δυνατοτητα. Συμφωνα με τη νομοθεσια αν ενα ατομο ζητησει να υιοθετησει παιδι, αυτο ειναι δυνατον. Αν ομως αυτο το ατομο ειναι ομοφυλοφιλο, τοτε θα εχει πολλα προβληματα για να του δοθει η αδεια στο δικαστηριο, δεδομενου οτι το αρθρο 1578 του αστικου κωδικα οριζει οτι το δικαστηριο επιτρεπει την υιοθεσια αφου διερευνησει να συντρεχουν οι οροι του νομου και αν το ηθος και η περιουσιακη κατασταση εκεινου που υιοθετει συμφερει τον υιοθετουμενο.

Μπαινουμε, δηλ. στο θεμα του ηθους που ειναι πολυ φυσικο, αν ενα δικαστηριο ανακαλυψει οτι αυτος που ζητα να υιοθετησει ειναι ομοφυλοφιλος, θα κρινει οτι το ηθος του δεν ειναι καταλληλο. Αλλα κι αν θεωρησουμε, οτι δεν το αντιληφθηκε το δικαστηριο εκεινη την ωρα και εδωσε την αδεια του να υιοθετηθει, η υιοθεσια -απο την στιγμη που δεν υπαρχει γαμος- ειναι καθαρα μια σχεση μεταξυ υιοθετουντα και υιοθετουμενου. Αφορα δυο προσωπα, το αρθρο 1572 που λεει, οτι το θετο τεκνο δεν μπορει να υιοθετηθει απο αλλον εφ' οσον ζει αυτος που το υιοθετησε, και διαρκει η υιοθεσια, εκτος μονον στην περιπτωση υιοθεσιας απο συζυγους. Εφ' οσον λοιπον δεν αναγνωριζεται ομοφυλοφιλικος γαμος και δεν υπαρχουν συζυγοι υιοθετει ο ενας απο τους δυο. Οταν λοιπον το ζευγαρι χωρισει, το παιδι ακολουθει αυτον που το υιοθετησε τυπικα. Αυτο σημαινει οτι το αλλο μελος του ζευγαριου, το οιποιο πιθανοτατα να δεθηκε μαζι με το παιδι να μην μπορει να επικοινωνησει πια μαζι του να μην εχει δικαιωμα να ζητησει στο δικαστηριο επιμελεια, να το βλεπει καποιες μερες η οτιδηποτε αλλο συμβαινει οταν διαλυθει μια οικογενεια. Αυτο βεβαια μπορει να ειναι τραυματικο για ολους.

Αυτη τη στιγμη οι διαφορες σε νομικο -οχι σε κοινωνικο- επιπεδο υπαρχουν."

Back to Roz Mov's main page